من، به بن بست نرسیدم راهمو کج کردم

با تو مشکلی ندارم، با خودم لج کردم

دنبال راه فرارم، از تو نه از اینجا

می دونی فایده نداره، بسّه دیگه رویا

تو، چرا خسته نمی شی از من دیوونه

از منی که شب و روزام مثل هم می مونه

تو چرا چیزی نمی گی؟ این خودش کابوسه

غصّه کم کم جون می گیره، دل یهو می پوسه

من، نمی تونم بسازم خونه ی رویاتو

حیف پای من بریزی همه ی دنیاتو

من خودم اسیر راهم، تو اسیرم می شی

من نمی خوام توی سختی تو کنارم باشی